نقش سونوگرافي در آرتريت روماتوئيد
آرتریت روماتوئید جزو یكی از بیماری‌های شایع مفاصل است كه نیاز به پیگیری و كنترل روند درمان، بررسی شدت ضایعات و عوارض حاصله دارد. علاوه بر معاینات بالینی اخیراً زمینه بررسی‌های نیمه كمّی سونوگرافیك نیز جای خود را در موارد فوق باز نموده است و با توجه به قیمت مناسب و عدم استفاده از اشعه یونیزان، رزولوشن بالا و دینامیك بودن روز به روز موارد بیشتری را تحت پوشش قرار می‌دهد. تنها محدودیت سونوگرافی وابسته بودن آن به مهارت رادیولوژیست و پروب‌های با كیفیت و فركانس بالا است.
بخش اصلی درگیری بیماری آرتریت روماتوئید، غشای سینوویال بوده كه التهاب و پرخونی سینوویوم به تدریج با تشكیل پانوس، باعث ایجاد خوردگی سطوح مفصلی و كاهش فاصله آن می‌شود. مناطق شایع درگیری مفاصل دست و پا است كه كوچكی ضایعات در مراحل اولیه بررسی آن با MRI را مشكل می‌كند. در سونوگرافی می‌توان سینوویوم فعال را در مراحل اولیه تخریب كورتكس و حتی قبل از دیده شدن Erosion در رادیوگرافی ساده مشاهده نمود. همچنین با مشاهده میزان پرخونی و درجه‌بندی آن پاسخ به درمان قابل پیگیری است.
همچنین در موارد عوارض دارویی در صورتی كه نیاز به قطع دارو باشد می‌توان با كنترل سونوگرافیك مشخص نمود كه آیا سینوویوم غیرفعال شده است یا خیر و با اطمینان نسبت به ادامه درمان با روش دیگر یا قطع درمان تصمیم گرفت. مورد دیگر استفاده از این روش تصویری در موارد روش‌های مداخله‌ای درمان است كه در صورت درگیری مفاصل مختلف، با كنترل سونوگرافیك، ضایعات فعال مشخص می‌گردد و تزریق با گاید سونو در همان موضع صورت خواهد پذیرفت.سونوگرافی همچنین در بررسی میزان نامنظمی یا كاهش ضخامت غضروف انگشتان در مناطق در دسترس روش بی‌نظیری است كه می‌تواند با دقت دهم میلی‌متر تغییرات را ثبت و كنترل نماید.
قبل از تشكيل ضايعه استخوانی هم سونوگرافی مي‌تواند سينوويوم هيپرتروفيه و افيوژن اندك مثلاً در مفاصل اينترفالانژيال را نشان دهد.
استفاده دیگر سونوگرافی در بررسی آسیب‌های تاندونی است كه میزان و نوع ضایعات و بررسی دینامیك آنها را ممكن می‌سازد.با توجه به تنوع یافته‌ها و سودمندی آنها در روند درمان آرتریت روماتوئید، در الگوریتم-های تشخیصی، سونوگرافی نقش خود را به عنوان روشی كارآمد اثبات نموده است.
